•  

• Home
• Over de UPF / Visie
• Komende Activiteiten
• Ambassadeurs voor Vrede
• Vredesinitiatieven
• Projecten
• Conferenties
• Publicaties
• Links
• Gastenboek
• Neem contact met ons op

---

---

Nieuws vervolg:

In gesprek met Imam Hashim Jansen

Imam Hashim Jansen is vertegenwoordiger van de soefistische Naqshibandi orde in Nederland en als voorganger werkzaam in Rotterdam en Den Haag. Hij werd geboren in een rooms katholiek gezin, hoewel zijn voorouders van moeders kant messiasbelijdende joden waren, een traditie die in zijn opvoeding nog altijd doorwerkte. Hij volgde het klein- en grootseminarie en werd priester gewijd in 1997. Kort na zijn wijding begon hij aan een studie theologie aan de universiteit van Leiden.

Vervolg:

In die periode maakt hij kennis met de islam en na zijn studie in Leiden ging hij naar Syrië waar hij aan de Abu Nur universiteit gedurende vijf jaar Arabische Taal- en Letterkunde, Interpretatie van de Koran, Geschiedenis van de Islam en Islamologie studeerde. Ook verdiepte hij zich daar in FIQH, de basisbeginselen en –gebruiken van de islam, en deed een studie Islamitische Spiritualiteit.

U bent dus opgegroeid in een religieuze omgeving. Kunt u daar nog iets meer over vertellen?

A: Mijn moeder was heel gelovig en dat had zij weer van haar moeder. Een aantal malen per jaar werden er thuis nog joodse gebruiken in acht genomen. Zo vierden we Chanuka, het joodse Lichtfeest, wat meestal werd gecombineerd met Kerst. Mijn vader was scheepsofficier en ook lid van Opus Dei, een nogal strikte gemeenschap binnen de roomse kerk. Ik ging trouw naar de kerk maar rond mijn twaalfde kreeg ik bepaalde geloofstwijfels, wat zeker ook samenhing met de spanningen thuis, veroorzaakt door mijn vaders drankprobleem. Enkele diepe spirituele ervaringen hebben meegeholpen om mijn twijfels te overwinnen. Rond mijn veertiende verjaardag besloot ik dat ik priester wilde worden.

U heeft meerdere religieuze disciplines serieus bestudeerd en bij enkele daarvan heeft u zich ook gedurende enige tijd aangesloten. Kunt u iets zeggen over deze spirituele zoektocht?

A: Geloven in God staat vast voor mij, maar in wat voor vat je het giet, dat is de vraag. Op jeugdige leeftijd heb ik al verschillende manieren van godsbeleving onderzocht. Ik begon vanuit mijn eigen katholieke traditie maar was erg nieuwsgierig naar andere geloofsvormen. Ik heb verschillende richtingen bestudeerd zoals het boeddhisme en het hindoeïsme. Vooral ‘zen’, de spiritualiteit van het boeddhisme, heeft indruk op me gemaakt. Uiteindelijk kwam ik in aanraking met de islam en ben de Koran gaan lezen, waarbij ik erachter kwam dat er maar weinig verschil is tussen de Koran en de Bijbel. Mijn zoektocht is nog niet voorbij want vanuit de Islam ben ik in contact gekomen met het soefisme en dat was werkelijk een openbaring. Het soefisme laat zien dat uiteindelijk alle godsdiensten via verschillende wegen naar dezelfde God leiden en zo had ik het nooit gezien. Ik dacht altijd dat ik bij een bepaalde groepering met een superieure waarheid moest horen en was daar altijd naar op zoek. Door het soefisme ben ik heel anders gaan kijken naar de verschillende geloven om mij heen: veel minder vanuit een theologische benadering en meer met spirituele ogen. Als iemand nu tegen mij zegt dat hij christen is, zeg ik: ‘Geprezen zij God’ en als iemand zegt dat hij Jood is, dan ben ik ook gelukkig. Dat ik iemands geloof niet meer afwijs omdat hij niet tot mijn club behoort, heb ik te danken aan het soefisme.

Een van de geloofsdisciplines waar u enige tijd onderdak heeft gevonden is de Mormoonse kerk. Hoe kijkt u op deze tijd terug?

A: Het Mormoonse geloof is sterk gericht op het juist leven, het leven naar Gods geboden. Wat de Mormonen altijd doen is proberen ‘in gevecht te zijn met zichzelf’ met als doel het eigen karakter te vervolmaken voor God, o.a. door het naleven van een aantal strikte leefregels. Dit streven naar zuiverheid en vervolmaking heeft me altijd erg aangesproken. De sterke nadruk op dogma’s binnen het Mormoonse geloof begon ik echter steeds meer te ervaren als een beperking in mijn innerlijke vrijheid. In veel religies bestaan dogma’s, ook in de islam. Maar het soefisme heeft me geleerd dat je ook over dogma’s heen kan kijken omdat het slechts middelen zijn om bij de waarheid te komen en niet de waarheid zelf.

Hoe ziet u uw huidige taak als religieus leider?

A: De tijd is passé dat wij religieuze leiders vanuit ons heilige gebouw de mensen moeten vertellen hoe ze moeten leven. Wij leiders moeten op de eerste plaats zelf doen wat we prediken. We moeten de kansel af, de kerk en de moskee uit, de straat op, de mensen ontmoeten en de dialoog aangaan. Een belangrijke taak is eenheid zoeken tussen alle geloven. We moeten in gesprek durven gaan en zeker niet bang zijn voor andere geloven. De taak van religieuze leiders en profeten is om mensen met elkaar te verbinden. Ook Jezus en Mohammed kwamen niet om tweedracht te zaaien maar om mensen tot elkaar te brengen.

U geeft aan dat er een tijdperk is afgesloten en dat een nieuwe tijd aanstaande is. Wat zijn volgens u de kenmerken van dat nieuwe tijdperk?

A: We leven in de tijd van de halfvolle maan. Het is een tijd van ‘tegen de ochtend aan’, waarbij de ochtend staat voor iets totaal nieuws, een tijd waarin alles anders wordt. Wat ons te wachten staat is de uitvoering van een groots, kosmisch plan en hierop moeten we ons nu voorbereiden. Wat dit precies inhoudt weet ik niet, maar dit plan was er al voordat de mensheid werd geschapen. Het had zijn tijd nodig om te rijpen, maar nu is het zo ver dat dit volmaakte plan van God gestalte gaat krijgen.

De UPF is er van overtuigd dat we in een bijzondere en inspirerende tijd leven met ongekende mogelijkheden. Een tijd waarin we uitgenodigd worden om samen een nieuwe wereld te scheppen - met uitsluiting van niemand. Een wereld van nieuw innerlijk leven waarin de dromen vervuld worden, die we al zo lang diep van binnen koesteren.

Er is een tijdperk op komst dat je theocratisch zou kunnen noemen. Noem het maar een hemelse theocratische eenheid, waarin de mensen zullen leven volgens Gods universele scheppingsbeginselen. Waar in voorbije totalitaire systemen de mens van zijn vrijheid werd beroofd, zal hij nu voor het eerst ontdekken wat ware vrijheid is. De wereld die er aan komt, is er een van totale verbondenheid en harmonie en we leven nu in de vooravond daarvan.

Sommige lezers van UPF Actueel zullen het enigszins benauwd krijgen bij het begrip ‘theocratie’. Kunt u uitleggen wat u er precies mee bedoelt?

A: Bij het horen van deze term denken we weer aan dogmatiek, aan dingen die door kerkelijke of geestelijke autoriteiten van bovenaf worden opgelegd, aan een systeem dat door mensen wordt geleid. Dat is niet wat ik bedoel met theocratie. Wat ik bedoel is wat het woord in wezen betekent: bestuurd worden door God en leven naar Gods wetten, niet naar de menselijke interpretatie daarvan. Waar het om gaat is dat de verlichte mens van het nieuwe tijdperk een kristalhelder begrip krijgt van Gods wetten (beginselen) en er in volkomen vrijheid naar gaat leven.

Ik denk dat de sleutels die toegang geven tot dat nieuwe begrip in de handen liggen van de Messias. Wanneer die komt, en de voortekenen zijn er al en hier en daar wordt al gefluisterd dàt hij er is, dan geeft dat ontzettend veel hoop. De kosmische verandering die dan plaats zal vinden is niet iets waar we bang voor moeten zijn. Het is goed nieuws want vanaf die tijd zal de aarde geleidelijk aan weer in z’n paradijselijke staat hersteld worden.

Hoe ziet u de relatie tussen uw geloofsrichting - de soefi-islam - en de andere wereldgodsdiensten?

A: Ik denk dat het soefisme een heel belangrijke taak heeft, namelijk om een brug te slaan naar andere godsdiensten toe. Dit omdat het soefisme gespeend is van dogmatiek en omdat zij een stroming is binnen de islam die zegt dat zij niet het alleenrecht heeft op de waarheid, maar juist de eenheid zoekt met andere godsdiensten. Boven de kloosterdeur in Konya waar de grote soefi dichter en filosoof Jalal al-Din Rumi begraven ligt staan de woorden: “Kom, kom, wie je ook bent, moslim, christen, jood of veel godenaanbidder. Achter deze deuren leeft niet de hopeloosheid. Al heb je je beloften honderd keer gebroken, dan nog ben je van harte welkom. Kom, kom, wie je ook bent!” Ik denk dat daar de kern ligt voor de Islam en met name de soefi- islam: het besef dat we niet moeten zeggen dat mijn godsdienst de beste is met uitsluiting van anderen. Alle gelovigen hebben het recht om hun eigen religie de beste te vinden en de soefi zienswijze onderstreept dit nadrukkelijk. Vanuit deze visie kunnen we samenwerken om een betere wereld op te bouwen.

U bent onlangs in aanraking gekomen met de idealen van de UPF/de Unification Movement en de visie waaruit deze idealen voortkomen. Wat heeft de kennismaking met deze visie met u gedaan?

A: Wat mij ontzettend aantrekt in de UPF en de Unification Movement is de totale vrijheid van godsdienstuiting. Het is mogelijk om een grote spirituele verbondenheid te voelen zonder dat ik lid moet worden van jouw club. Ik kan moslim, jood of christen zijn maar tegelijkertijd de idealen van de Unification Movement aanhangen. Die idealen zijn totaal niet strijdig met wat ik geloof. Zou je het op dogma’s gooien, dan kan er een discussie ontstaan maar dat moet je niet willen, want dat is niet waar het om draait. De visie, de idealen en het einddoel waar men naar streeft: dat is wat wezenlijk is, niet de theologie. Door gezamenlijk deze visie te hebben, ontstaat er een gemeenschap en ontstaan er vriendschapsbanden van zeer hoge kwaliteit. De idealen, de visie die voor deze eindtijd belangrijk zijn, zie ik terug binnen de Unification Movement en dat maakt dat ik deze beweging zo geschikt vind in de voorbereiding voor de nieuwe tijd die op handen is.

U bent onlangs te gast geweest op een drietal conferenties belegd door de UPF/Unification Movement in Seoel Korea, in New York en in Jeruzalem. Wat waren uw belangrijkste indrukken?

A: Het waren drie totaal verschillende belevenissen, maar mijn belangrijkste ervaring was de realisatie dat je broers en zussen hebt met een andere huidskleur, een andere geloofsovertuiging en een andere denkwijze en dat je toch één bent met elkaar. Ik heb met mensen gesproken waarvan ik nooit had durven dromen dat ik hen ooit zou ontmoeten. Ik heb ontzettend mooie momenten beleefd met een vrouwelijke Amerikaanse bisschop, met rabbijnen en met priesters. Ik heb innige gesprekken gehad met Unificationists en ik heb fijne gesprekken gevoerd met jongelui en veel van hen geleerd. Die ervaring van groot respect voor elkaar en van diepe verbondenheid met elkaar zal me altijd bij blijven.

In Korea bezocht u ook de tempel van de Unification Movement, waar u getroffen werd door het respect voor de grote wereldgodsdiensten dat u daar aantrof. Hoe heeft u dit bezoek verder ervaren?

A: Ik had veel over deze tempel gehoord en keek er naar uit, de spiritualiteit ervan te ervaren. De sfeer in de tempel was sereen, spiritueel en heel intens, echt een heiligdom. Ik was zeer getroffen door de kalligrafie die symbool moet staan voor de islam. Je voelt dat er met respect gebouwd is aan die ruimte en dat er met respect is nagedacht over de afbeeldingen van de vertegenwoordigers van de wereldreligies die er te zien zijn. Er was niets vluchtigs aan deze tempel: de ijver en de doordachtheid waarmee het gebouw is gemaakt en ingericht hebben diepe indruk op me gemaakt. Van dat idee alleen al, om een tempel te bouwen waar plaats is voor alle grote wereldgodsdiensten, kwam een grote heiligheid af die me diep geraakt heeft.

Hoe was uw ontmoeting in Jeruzalem met de president van de wereldwijde Unification Movement, dr. Hyung Jin Moon en zijn echtgenote?

A: Die ontmoeting was in één woord fantastisch. Ik heb een diepe band gevoeld en ik heb ontzettend veel respect voor dr. Moon en voor zijn vrouw. Ik heb de kans gehad om uitvoerig met hem te spreken, ook over de islam. We zijn samen naar de Tempelberg en naar de moskee van de Rotskoepel geweest. Hier hebben we samen het islamitisch gebed verricht en de ervaring om dat samen met hem te doen was heel intens. Ik heb veel ontzag voor zijn nederigheid en de spirituele kracht die van hem uitgaat. Bovendien denk ik dat hij echt een leider voor deze tijd is: hij kan gemakkelijk de jongeren benaderen want hij heeft een heel jonge en vlotte geest. Ik zou niemand weten die deze taak beter aankan dan hij.

 

Terug naar de homepage